ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΕΝΟΣ ΔΙΛΗΜΜΑΤΟΣ... ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΑΜΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ; ΤΟ ΤΕΛΟΣ...; ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ.
Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010
Χριστουγεννιάτικο τραπέζι
Μόλις σηκώθηκα από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι....όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Η δική μου μελαγχολία όμως παραμένει. Δεν ξέρω εάν αυτό είναι άδικο για τα παιδιά μου να με βλέπουν έτσι αλλά δεν μπορώ...Σε σκέφτομαι μόνη σου στο κρεβάτι ( εκεί της αρέσει να κάθεται),κλειστά παράθυρα, να ανάβεις τσιγάρο (αμάν με αυτό το τσιγάρο)και να κοιτάζεις χωρίς να κοιτάζεις. Πάντα όταν ήταν στεναχωρημένη ή προβληματισμένη κοίταζε ''ταβάνι'' όπως έλεγε και η ίδια ........έτσι την φαντάζομαι τέτοια μέρα και αυτό με σκοτώνει ακόμα πιο πολύ. Πόσο θα ήθελα να σε πάρω να σου μιλήσω αλλά................δεν πρέπει, δεν πρέπει να σε ταλαιπωρώ έτσι. Σ’αγαπώ μωρό μου ,είσαι το κομμάτι της ψυχής μου που έμεινε νεκρό................εγώ κάποια μέρα θα σε κάνω δική μου, θα είμαστε μαζί γιατί είμαστε απλά πλασμένοι ο ένας για τον άλλο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου