Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

 

Σαν μια χορδη που χτυπαει δυνατα
μεσα στο στηθος σου
σαν αστρο που σβηνει
και μια μελωδια που πισω σ'αφηνει
ημερα μου,φως μου,ζωη μου
ψυχη μου και παθος
και λαθος και τελος και αρχη μου
μικρη μου,πληγη μου 

Κι εμεινα εδω να προχωρω
να προσπαθω να σε κανω να φυγεις
και το μυαλο μου να μη λεει "σ'αγαπω".

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

  ΄Ολοι ψάχνουν έναν ονειρεμένο κόσμο! Ψάχνουν τον ουρανό και τα αστέρια για να ταξιδέψουν...Δεν πρόκειται όμως να τα βρούν!Μου τα χάρισες εσύ και τα κρατώ σφιχτa στην αγκαλιά και στην καρδιά μου, μαζί με σένα...!!!

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010


Καληνύχτα Άγγελε μου......Μακάρι να μπορούσες να με ακούσεις......μακάρι να μπορούσα να σου μιλήσω....αλλά είμαι τόσο αδύναμος τόσο δειλός και αυτό μου αξίζει

Στο Κατερινάκι μου ...............

ΚΑΠΟΤΕ  ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΟΙ ΟΜΟΡΦΕΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΑ. ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΜΟΥ ΨΙΘΥΡΙΣΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ................
Αν στη ζωή μου αγαπούσα δύο φορές, τη μία θα αγαπούσα εσένα...
Κι αν η αγάπη μου για σένα ήταν λάθος, τη δεύτερη θα αγαπούσα το λάθος μου ....

Καληνύχτα............

Καληνύχτα αστέρι μου, απόψε κοιμήσου ήσυχα γιατί παρακάλεσα έναν Άγγελο να έρθει να σε φιλάει και αυτός είναι η μανούλα σου που τόσο αγαπούσες....... καληνύχτα φώς μου .

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Η απουσία σου κάθε μέρα όλο και ποιο μεγάλη, η φιγούρα σου είναι εδώ σε ότι κάνω, είσαι μακριά μου όμως. Σηκώνω το τηλέφωνο να σε πάρω να σε ακούσω έστω για λίγο, αλλά δεν πρέπει, δεν μου φταις κάτι να σε αναστατώνω συνέχεια . Και όμως πεθαίνω για μια σου λέξη μόνο, να σε ακούσω. Μωρό μου νοιώθω μόνος και φοβάμαι , φοβάμαι πολύ. Θυμάσαι τι μου είπες την μέρα που έμαθα για το Μαριάκο ‘’Φοβάμαι ότι θα σε χάσω , πρέπει να ξέρω γιατί πρέπει και εγώ να ρυθμίσω την ζωή μου’’ , έτσι μου είπες και είχες τόσο δίκιο. Αλλά εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς εσένα.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Καληνύχτα ...................

Κάθομαι στο σαλόνι στον γνωστό καναπέ από όπου σου μιλούσα πολλές φορές...τον θυμάσε ? Πέρασαν και αυτά τα χριστούγεννα,μακριά σου όμως......θα μου πεις και πέρσι και πρόπερσι μακριά μου δεν ήσουν !!!Είδες ότι όλα όσα κάνω μόνο προβλήματα σου δημιουργούσαν.Μώρο μου είμαι τόσο φοβισμένος, τόσο μπερδεμένος εαν όλο αυτό είναι σωστό που κάνω , να σε έχω μακριά μου,να είμαι έτσι όπως είμαι εδώ δίπλα στα παιδιά μου.Είναι η ζωή μου το ξέρεις ποιο καλά από τον καθένα.Η αρρώστα του μάριου με κατακεραύνωσε με έκανα κομμάτια, μετά η μικρή, μετά ο μπαμπάς....Τι άλλο να πάθω....και πάνω απ' όλα να είμαι ο Παναγιώτης που θέλουν όλοι.Όλοι χωρίς να με ρωτήσουν ποτέ τι θέλω εγώ, τι νοιώθω εγώ,...Ξέρεις κάτι ? Είσαι η μόνη που με ρώτησε πως νοιώθω , είσαι η μόνη που με άκουσε, που κάθησε και με σκέφτηκε....και εγώ.....απλά σε έδιωξα έτσι με ένα τηλέφωνο γιατί δεν είχα την δύναμη να σε κοτάζω στα μάτια και να σου πω ότι δεν σ'αγαπώ, γιατί δεν είναι αλήθεια .Η αλήθεια είναι μια,σε αγαπώ και σε λατρεύω για όσο ζω.....θα αναπνέω για όσο υπάρχεις γιατι και μόνο η παρουσία σου στον κόσμο αυτό μου δείνει ΖΩΗ !!! Καληνύχτα νινί μου ........

Αυτό το τέρας είμαι ............

Σου είναι τοσο ευκολο να φευγεις και να αφηνεις πισω σου πατημασιες,ξεκινα λοιπον,τι με κοιτας;
δε θα σου είναι δα και τοσο δυσκολο να ανοιξεις την πορτα και να πεταξεις ψηλα στο χαος του μυαλου σου…
Μα,ασε με ακομα λιγο να ξεκουραστω στη γη,θελουν χρονο τα φτερα μου...
για να αντεξουν και να σηκωσουν το βαρος της ψυχης…

Αναρτήθηκε από #lockheart# στις Σάββατο, Νοέμβριος 13, 2010 12 διεξοδοι από το http://labyrinthofsoul.blogspot.com/

Χριστουγεννιάτικο τραπέζι

Μόλις σηκώθηκα από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι....όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Η δική μου μελαγχολία όμως παραμένει. Δεν ξέρω εάν αυτό είναι άδικο για τα παιδιά μου να με βλέπουν έτσι αλλά δεν μπορώ...Σε σκέφτομαι μόνη σου στο κρεβάτι ( εκεί της αρέσει να κάθεται),κλειστά παράθυρα, να ανάβεις τσιγάρο (αμάν με αυτό το τσιγάρο)και να κοιτάζεις χωρίς να κοιτάζεις. Πάντα όταν ήταν στεναχωρημένη ή προβληματισμένη κοίταζε ''ταβάνι'' όπως έλεγε και η ίδια ........έτσι την φαντάζομαι τέτοια μέρα και αυτό με σκοτώνει ακόμα πιο πολύ. Πόσο θα ήθελα να σε πάρω να σου μιλήσω αλλά................δεν πρέπει, δεν πρέπει να σε ταλαιπωρώ έτσι. Σ’αγαπώ μωρό μου ,είσαι το κομμάτι της ψυχής μου που έμεινε νεκρό................εγώ κάποια μέρα θα σε κάνω δική μου, θα είμαστε μαζί γιατί είμαστε απλά πλασμένοι ο ένας για τον άλλο.

Καλά Χριστούγεννα ..............

Καλά Χριστούγεννα μωρό μου,αγάπη μου, ζωή μου ,ανάσα μου,Κατερίνα μου.Μου λείπεις θεε μου πόσο μου λείπεις............

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Παραμονή Χριστουγέννων

Πετάχτηκα.........η ώρα ήταν 9:30.Τα παράθυρα ήταν κλειστά και δεν είχα καταλάβει εάν ήταν νύχτα ή μέρα. Εξάλλου εδω και πολύ καιρό όλα αυτά για μένα είναι μπερδεμένα....πότε είναι νύχτα και πότε είναι μέρα. Ο μεγάλος μου γιος ντυνότανε για να πάει στα κάλαντα, πηγαίνοντας με πίσω και εμένα όταν ήμουν μικρός και πήγαινα για κάλαντα. θυμάμαι από το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, περίμενα να έρθει η επόμενη μέρα για να πάμε με τα ξαδέρφια μου να τα πούμε σε όλο το Συνοικισμό. Αφού τον έβγαλα στην πόρτα και τον έβλεπα να φεύγει με έπιασε μια μεγάλη στεναχώρια. Ο λόγος που πετάχτηκα από το κρεβάτι μου ήταν γιατί στο όνειρο μου είδα την Κατερίνα μου. Έσκυψα να δω το ρολόι και είδα την ημερομηνία .... 24/12. Έκλεισε ακριβώς ένας μήνας, ένας μήνας από τότε που χωρίσαμε. Ένας μήνας.......η Κατερίνα δεν ήταν μια σχέση, ήταν ένα κομμάτι του εαυτού μου. Κοντά της αισθάνθηκα πάλι παιδί, αισθάνθηκα σιγουριά, και πάνω απ όλα αισθάνθηκα πως είναι να σου δίνουν αγάπη. Αγάπη μια λέξη μαγική εάν δεν την έχεις νοιώσει ποτέ σου, εάν δεν την έχεις γευτεί. Είναι δύσκολο να μάθεις να σε αγαπάνε εαν ποτέ σου δεν έχεις αγαπηθεί και έχεις μόνο αγαπήσει. Αποφάσισα να είμαι κοντά στα παιδιά μου, και δίπλα σε έναν άνθρωπο που όλα τα συναισθήματα πέρας της μητέρας των παιδιών μου είναι ''νεκρά'', και να αποχωριστώ τον άνθρωπο που όλα αυτά τα 2 1/2 χρόνια μου στεκότανε δίπλα μου και με έκανε να νοιώθω όμορφα, καταπληκτικά. Κατερινάκι μου θα μπορέσεις ποτέ να με συγχωρέσεις για ότι κακό σου έκανα. Αν ήξερες πόσο μου λείπεις και πόσο σε αγαπώ. Πρέπει όμως εάν σε αγαπώ αληθινά να σε αφήσω να φτιάξεις τη ζωή σου, όπως πραγματικά σου αξίζει. Εγώ μόνο προβλήματα μπορούσα να σου δώσω, και όχι μια ζωή αντάξια σου. Σ ’αγαπώ και αυτό δεν μπορεί να μου το πάρει κανείς, γιατί είναι δικό μου….δικό μας. Σε λατρεύω ζωούλα μου.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ημερολόγιο σκέψεων και συναισθημάτων

Η ανάγκη να δημιουργήσω ένα ‘’ανοιχτό’’ ημερολόγιο σκέψεων και συναισθημάτων είναι η μοναξιά που νοιώθω μέσα μου. Ελπίζω αυτό να είναι ένα μέσο μεταφοράς για να νοιώσω  να μάθω και να ακούσω εμένα. Ακούγεται τρελό αλλά εάν ακούγαμε το εαυτό μας ίσως γινόμασταν καλύτεροι άνθρωποι !!! Καλή αρχή λοιπόν σε αυτό το ταξίδι που ξεκίνα από τώρα ......